W internecie dostępnych jest mnóstwo informacji na temat bezpieczeństwa różnego rodzaju zabiegów laserowych, w tym stosowania laserów diodowych. Chociaż istnieją pewne obawy, że stosowanie laserów może powodować raka, badania wykazały, że stosowanie lasera może zapobiegać lub opóźniać rozwój niektórych nowotworów. Niemniej jednak, aby potwierdzić te wyniki, potrzebne są dalsze badania.
Terapia fotodynamiczna
Wykorzystanie lasera diodowego w fototerapii polega na kojarzeniu środków wrażliwych na światło z komórkami nowotworowymi. W efekcie dochodzi do selektywnej śmierci komórek nowotworowych. W jednym z badań oceniano zastosowanie terapii fotodynamicznej laserem diodowym w połączeniu z kwasem 5-aminolewulinowym (ALA) u pacjentów z nieczerniakowym rakiem skóry. W badaniu 19 zmian choroby Bowena i 15 zmian raka podstawnokomórkowego leczono 20% 5-ALA plus DMSO i EDTA w obecności lasera diodowego (długość fali 630 nm).
Terapia fotodynamiczna jest popularnym sposobem leczenia nowotworów skóry. Wykorzystuje ona lek zwany fotouczulaczem, który aktywuje lek. Leki są dostarczane do dotkniętego obszaru za pomocą światła, a lek pozostaje w komórce nowotworowej przez dłuższy czas niż w normalnych komórkach. Zabieg ten może wyleczyć komórki nowotworowe, a także zmniejsza objawy niektórych typów chłoniaków.
Aby terapia fotodynamiczna była skuteczna, musi być w stanie dostarczyć odpowiednio dużą dawkę światła do celu. Kilka czynników może wpływać na ilość światła dostarczanego do celu. Na przykład, utlenowanie tkanek może wpływać na efektywność fotodynamiczną. Również stosowanie fotouczulaczy o wysokich współczynnikach ekstynkcji będzie zmniejszać efekt leczenia.
Jednym z czynników, który sprawia, że wykorzystanie lasera diodowego do fototerapii jest bezpieczne, jest fakt, że długość fali jest stosunkowo stabilna. Jest to istotna przesłanka przy wyborze metody leczenia. Laser diodowy o długości fali w zakresie czerwieni lub podczerwieni może być bardzo skuteczny, choć nie jest to jedyny parametr, który należy brać pod uwagę.
Promieniowanie niejonizujące
FDA wymaga umieszczania na większości produktów laserowych etykiet ostrzegających użytkownika o zagrożeniach związanych z ekspozycją na promieniowanie laserowe. Etykiety te muszą również poświadczać, że laser jest zgodny z przepisami bezpieczeństwa oraz podawać moc wyjściową i klasę zagrożenia produktu. Lasery klasy konsumenckiej należą do klasy I, II i IIIa, natomiast produkty używane do celów profesjonalnych należą do klasy IIIb i IV.
Chociaż promieniowanie niejonizujące nie jest uważane za powodujące raka, powiązano je z szeregiem poważnych problemów zdrowotnych. Niektóre z najczęstszych zastosowań promieniowania niejonizującego w opiece zdrowotnej to obrazowanie ultradźwiękowe, chirurgia laserowa i leczenie światłem UV. Jednak promieniowanie niejonizujące jest również związane z niezamierzonymi oparzeniami i oddziaływaniem na oczy.
Lasery diodowe
Lasery diodowe emitują światło o długości fali 980 nm. Ta długość fali jest uważana za nietermiczną, więc nie ma termicznego wpływu na otaczającą tkankę. W badaniu przeprowadzonym na chomikach stwierdzono, że lasery diodowe zmniejszyły rozmiar i kolor ciemnych plam. Nie jest jednak jasne, czy lasery te są rakotwórcze.
Jedno z badań sugerowało, że laser diodowy 980 nm może opóźnić wystąpienie raka skóry i zmniejszyć rozmiar zmian. Konieczne są jednak dalsze badania w celu potwierdzenia tych wyników. Badacze podkreślili również, że nie ma rozstrzygających badań potwierdzających skuteczność tych laserów w hamowaniu rozwoju nowotworów.
W innym badaniu naukowcy zbadali bezpieczeństwo ręcznego lasera diodowego do stosowania w chirurgii stomatologicznej. Czas życia lasera wynosi 1 h, a końcówka światłowodowa o długości 400 mm kieruje wiązkę lasera do strefy ablacji. Szczytową moc optyczną wiązki laserowej ustalono na 3 W, natomiast średnia gęstość mocy wynosiła 1 W. W badaniu zauważono również, że powierzchnia tkanki odgrywała istotną rolę w procesie ablacji/desorpcji.
FDA wymaga, aby producenci umieszczali na swoich laserach etykiety, ostrzegające ludzi o potencjalnych zagrożeniach związanych z promieniowaniem laserowym. Etykiety powinny również poświadczać, że laser spełnia przepisy bezpieczeństwa. Ponadto powinny podawać typ i moc wyjściową lasera.
Emisja tlenu singletowego
Tlen singletowy jest produktem ubocznym terapii fotodynamicznej (PDT). PDT wykorzystuje powinowactwo fotouczulaczy do selektywnego zatrzymywania złośliwych guzów. Kiedy światło widzialne jest napromieniowane na guzy, powstała reakcja fotochemiczna zabija komórki nowotworowe. Uważa się, że tlen singletowy jest gatunkiem cząsteczek tlenu w metastabilnym stanie singletowym delta, O2(1D). Monitorowanie produkcji tlenu singletowego podczas PDT mogłoby prowadzić do dokładniejszego i skuteczniejszego leczenia.
Emisja tlenu singletowego w wyniku naświetlania laserem diodowym jest znanym czynnikiem rakotwórczym. Dawka światła z laserów wynosi 2,5 uJ/puls. Średnie natężenie światła laserowego wynosi 9 mW/cm2. Sygnał tlenu singletowego maleje wraz ze wzrostem intensywności światła.
Tlen singletowy jest produktem ubocznym redukcji 1O2 w komórkach. W wyniku fotoaktywacji tlenu powstaje anion ponadtlenkowy, prekursor ROS w komórce. Uważa się, że emisja singletowa lasera jest rakotwórcza w modelach zwierzęcych, ale nie jest jasne, jak ten proces przebiega w biosystemach.
Emisja singletowa tlenu z promieniowania lasera diodowego może być rakotwórcza, ale zależy to od sposobu jego dostarczania. Badanie przeprowadzone przez Mullera i Wilsona wykazało, że światło o długości fali 630 nm przenika do tkanki mózgowej. Wykazało ono również, że tlen singletowy jest produktem ubocznym PDT.
LM-400
Jeden z najpopularniejszych zabiegów estetycznych, depilacja laserowa, ma nieunikniony efekt uboczny: skutki uboczne. Skuteczne zarządzanie tymi efektami ubocznymi jest kluczowe dla bezpieczeństwa pacjentów. W różnych raportach badawczych wykazano bezpieczeństwo depilacji laserem diodowym (LHR) u pacjentów o różnych typach skóry, z mniejszą liczbą powikłań pozabiegowych. Jednak jedno pytanie pozostaje bez odpowiedzi: jak bezpieczny jest zabieg u pacjentów o mieszanym pochodzeniu etnicznym? Niniejsze badanie miało na celu ocenę specyficznych działań niepożądanych u pacjentów o mieszanym pochodzeniu etnicznym i ich wpływu na wyniki leczenia.
Jednym z najważniejszych czynników powodzenia leczenia PDT jest odpowiednia ilość światła laserowego. Generalnie, im więcej danej długości fali jest absorbowane przez dany typ skóry, tym bardziej jej efekty będą odczuwalne przez tkanki docelowe. Ilość mocy absorbowanej w różnych typach skóry zależy od ilości melaniny obecnej w skórze.
Jednym z głównych zagrożeń związanych z leczeniem raka skóry laserem LM-400 jest możliwość wystąpienia fototoksyczności. Pacjenci, którzy są wrażliwi na promienie UV, powinni skonsultować się z lekarzem, aby dowiedzieć się, czy leczenie jest bezpieczne i skuteczne. Podczas zabiegu pacjenci powinni zostać uświadomieni o skutkach ubocznych zabiegów laserowych, takich jak infekcja i rumień. Pacjentów należy również ostrzec o możliwości wystąpienia keloidów i hipopigmentacji.
Lasery są szeroko stosowane w profilaktyce nowotworów skóry oraz w zapobieganiu im. Badanie wykazało, że ponad milion osób w USA co roku zapada na raka skóry, co czyni go najczęstszą formą raka w tym kraju. Na szczęście wczesne wykrycie i leczenie jest możliwe, nawet u osób z grupy wysokiego ryzyka.
Caralas HPD 150
Zastosowanie chemioterapii ratującej po HPD może zwiększyć szanse na korzyść terapeutyczną. Nadal jednak istnieją pewne niejasności dotyczące mechanizmów leżących u podstaw tego zjawiska. Ważne jest przeprowadzenie próbnych biopsji i badań radiologicznych w celu zidentyfikowania mechanizmów leżących u podstaw choroby i poinformowania o postępowaniu klinicznym. Oto kilka ważnych uwag dotyczących postępowania klinicznego w przypadku HPD:
Chociaż większość grup badawczych nie ocenia przedpodstawowej wielkości guza i zdefiniowała HPD na podstawie istotnej zmiany tempa wzrostu, obrazowanie przedpodstawowe może nie być możliwe w warunkach pierwszej linii. Ponadto kryteria RECIST i iRECIST oceniają jedynie zmiany w wielkości guza i mogą zaniżać prawdziwe obciążenie chorobą. Ponadto zmiany niebędące celem leczenia, takie jak zapalenie węzłów chłonnych, wysięki w otrzewnej i przerzuty do kości nie są uwzględnione w wytycznych RECIST i iRECIST.
Podobne tematy